Υπηρεσίες - Ιατρείο

Η άνοια είναι νευρολογική διαταραχή του εγκεφάλου. Το αρχικό και κύριο σύμπτωμα της άνοιας είναι η σταθερά αυξανόμενη απώλεια μνήμης. Επίσης, συχνά εμφανίζονται προβλήματα στην ομιλία, στην αισθηματική κατάσταση και στο να χάνεται το άτομο. Τα πρώτα συμπτώματα της Νόσου Alzheimer είναι συχνά απώλεια της πρόσφατης μνήμης και διαταραχής στην εκμάθηση νέας πληροφορίας. Για παράδειγμα, το άτομο δυνατόν να επαναλάβει ιστορίες στην ίδια συζήτηση ή να ξεχνά πρόσφατα γεγονότα.Στα προχωρημένα στάδια της Νόσου Alzheimer ξεχνούν πώς πρέπει να κάνουν τις απλούστερες πράξεις.

Οι κινητικές διαταραχές ή ορθότερα κινητικές δυσλειτουργίες είναι μία μεγάλη ετερογενής ομάδα παθήσεων που επηρεάζουν την στάση και κίνηση του κορμού του σώματος, της κεφαλής και των άνω και κάτω άκρων. Οι συχνότερες και κυριότερες κινητικές διαταραχές είναι οι εξής: νόσος του Πάρκινσον, ιδιοπαθής τρόμος, δυστονία, ημιβαλλισμός, χορειοαθέτωση, κ.α.

Η ημικρανία είναι μία σοβαρή κεφαλαλγία που συνήθως εμφανίζεται μαζί με άλλα συμπτώματα, δημιουργώντας μεγάλη δυσκολία στην καθημερινότητα του ατόμου. Η κεφαλαλγία (πονοκέφαλος) είναι ένα από τα πιο συχνά προβλήματα υγείας που σχεδόν όλοι εμφανίζουν κάποια στιγμή της ζωής τους. Η πιο κοινή μορφή πονοκέφαλου είναι η κεφαλαλγία τάσης και η ημικρανία. Κάθε μορφή από ήπια έως έντονη, μπορεί να επηρεάσει σημαντικά την κοινωνική ζωή του ασθενούς και τις επιδόσεις τους στην εργασία του.

H Σκλήρυνση Κατά Πλάκας είναι μία χρόνια νόσος, η οποία προσβάλλει το κεντρικό νευρικό σύστημα και πιο συγκεκριμένα τον εγκέφαλο και τον νωτιαίο μυελό. Η νόσος αυτή παρουσιάζεται κυρίως σε νέα άτομα, ηλικίας 20-40 ετών. Οι γυναίκες προσβάλλονται συχνότερα από τους άνδρες σε αναλογία 3:1. Στην σκλήρυνση κατά πλάκας, το περίβλημα που προστατεύει τις νευρικές ίνες (μυελίνη) καταστρέφεται με αποτέλεσμα να διαταράσσεται η μετάδοση μηνυμάτων από τον εγκέφαλο προς το σώμα αλλά και το αντίστροφο. Οι βλάβες που επέρχονται μπορεί να είναι μόνιμες ή αναστρέψιμες σε άλλοτε άλλο βαθμό. Τα υπολείμματα που παραμένουν μετά από κάθε έξαρση της νόσου αθροίζονται και μπορούν να προκαλέσουν μόνιμη αναπηρία. Η συστηματική και εκτεταμένη νευρολογική εξέταση για όλο το νευρικό σύστημα είναι βοηθητική τόσο στη διάγνωση όσο και στον αποκλεισμό άλλων παθήσεων με παρόμοια συμπτώματα. Οι εξετάσεις προκλητών δυναμικών όρασης και ακοής, η μυελογραφία, η οσφυονωτιαία παρακέντηση και η μαγνητική τομογραφία είναι οι πιο συχνές επιλογές για τη διάγνωση.

Η επιληπτική κρίση είναι ένα επεισόδιο απορρύθμισης του εγκεφάλου, που εκδηλώνεται με διάφορες μορφές όπως σπασμούς στα χέρια ή και τα πόδια, απώλεια συνείδησης (λιποθυμία), απώλεια ούρων, μουδιάσματα, οπτικές (πχ λάμψεις) ή ακουστικές διαταραχές κ.ο.κ. Της επιληπτικής κρίσης ορισμένες φορές προηγούνται διάφορα συμπτώματα όπως μια ενόχληση στο στομάχι, αίσθημα φόβου, ναυτία κλπ τα οποία αποτελούν την επιληπτική αύρα. Η επιληψία είναι μια σχετικά συχνή νόσος, στην οποία έχουμε χρόνια επαναλαμβανόμενα επεισόδια επιληπτικών κρίσεων. Η αντιμετώπιση είναι με φαρμακευτική αγωγή την οποία χορηγεί ο Νευρολόγος, ενώ στις σπάνιες περιπτώσεις φαρμακο-ανθεκτικής επιληψίας, τη λύση δίνει μια νευροχειρουργική επέμβαση.

Ο όρος μυασθένεια Gravis (βαριά μυασθένεια) αφορά ένα αυτοάνοσο νόσημα του νευρικού ιστού που συνεπάγεται την αδυναμία και κάματο των μυών. Τα συμπτώματα της μυασθένειας Gravis οφείλονται στη διαταραχή της λειτουργίας της νευρομυϊκής σύναψης δηλαδή του σημείου όπου γίνεται η μεταβίβαση της νευρομυϊκής διέγερσης και που αποδίδεται στην κατάληψη των υποδοχέων της ακετυλοχολίνης από αυτοάνοσα αντισώματα.

Πολυνευροπάθεια Πρόκειται για ταυτόχρονη δυσλειτουργία πολλών περιφερικών νεύρων. Διακρίνεται σε οξεία (ξαφνική εμφάνιση) και χρόνια (σταδιακή εξέλιξη μέσα σε χρονικό διάστημα μηνών ή χρόνων). Επιπλέον, μπορεί να είναι κληρονομική. Ανάλογα με το αίτιο, μπορεί να βλαφθούν κινητικά νεύρα, αισθητήρια νεύρα, κρανιακά νεύρα ή και συνδυασμός των παραπάνω. Η διάγνωση γίνεται με εξέταση καθώς και με ηλεκτρομυογράφημα. Νευροπάθεια Η περιφερική νευροπάθεια είναι μία βλάβη του περιφερικού νευρικού συστήματος. Πρόκειται για μία διαταραχή στην ομαλή σύνδεση και επικοινωνία του εγκεφάλου και του νωτιαίου μυελού με τα αισθητικά ή κινητικά νεύρα, τα οποία μεταφέρουν μηνύματα προς τα διάφορα όργανα και τους ιστούς του σώματος. Συναντάται ως σύμπτωμα σε διάφορες ασθένειες που επηρεάζουν το περιφερικό νευρικό σύστημα, και ανάλογα με τους νευρώνες που έχουν υποστεί τη βλάβη διαφέρουν και τα συμπτώματα που εμφανίζει ο ασθενής. Μυοπάθεια Πρόκειται για παθήσεις που προσβάλλουν το σκελετικό μυ. Μπορεί να είναι κληρονομικές ή επίκτητες και χαρακτηρίζονται είτε από μόνιμη συμπτωματολογία (μυϊκή αδυναμία, βλεφαρόπτωση, διπλωπία), είτε από παροδική συμπτωματολογία (εύκολη κόπωση, δυσανεξία στην κόπωση, επεισόδια παράλυσης, κράμπες, επεισόδια ραβδομυόλυσης), είτε από επίμονη αύξηση των επιπέδων της κρεατίνης κινάσης (CPK) στον ορό. Μπορεί να εκδηλωθούν σε οποιαδήποτε ηλικία, η εξέλιξή τους ποικίλλει, ενώ συχνά προσβάλλονται και άλλα συστήματα (καρδιαγγειακό, αναπνευστικό, εγκέφαλος) γεγονός που καθιστά αναγκαία την πολυεπιστημονική προσέγγιση του ασθενούς, η οποία οργανώνεται από εξειδικευμένο νευρολόγο-μυολόγο. Εγκεφαλοπάθεια Η εγκεφαλοπάθεια είναι ένας γενικός όρος που περιγράφει μία ασθένεια η οποία επηρεάζει τη λειτουργία ή τη δομή του εγκεφάλου. Υπάρχουν πολλοί τύποι εγκεφαλοπάθειας και νόσων του εγκεφάλου. Ορισμένοι τύποι είναι μόνιμοι, ενώ άλλοι προσωρινοί. Κάποιοι είναι συγγενείς (παρόντες κατά τη γέννηση και δεν αλλάζουν), ενώ άλλοι είναι επίκτητοι (εμφανίζονται μετά τη γέννηση) και μπορεί σταδιακά να επιδεινώνονται. Για τη διάγνωση γίνεται ηλεκτροεγκεφαλογράφημα για τη μέτρηση της ηλεκτρικής δραστηριότητας του εγκεφάλου.

Καταθλιπτικές συνδρομές Οι καταθλιπτικές συνδρομές είχαν πρωτοπεριγραφεί από τον Ιπποκράτη και θεωρούνταν ανάμεσα στις πιο εμμένουσες , σταθερές και σωστά διαγνωσμένες ιατρικές καταστάσεις. Τα κύρια παράπονα των καταθλιπτικών ασθενών σχετίζονται με το οδυνηρό αίσθημα άγχους και της θλιψης. Οι καταθλιπτικές διαταραχές συγκαταλέγονται στις πιο συχνά εμφανιζόμενες καταστάσεις στην ψυχιατρική με ποσοστό εμφάνισης 8% στην ζωή ενός ανθρώπου. Σε κάποια άτομα εμφανίζεται μονό ένα επεισόδιο διαταραχής, που διαρκεί από κάποιες εβδομάδες μέχρι μήνες, αλλά οι περισσότεροι ασθενείς αντιμετωπίζουν χρόνια, επαναλαμβανόμενα καταθλιπτικά επεισόδια. Επίσης, υπάρχει ακόμη μια υποομάδα ασθενών που πάσχουν από διπολική διαταραχή, εναλλάσσοντας μανιακά με καταθλιπτικά επεισόδια. Ίλιγγος- ζάλη Το αίσθημα της ζάλης είναι μια δυσάρεστη και αγχογόνος δοκιμασία, την οποία έχει βιώσει η πλειονότητα των συνανθρώπων μας κάποια στιγμή της ζωής τους. Ευτυχώς, όμως, στις περισσότερες περιπτώσεις δεν πρόκειται για μια απειλητική για τη ζωή κατάσταση, χωρίς να σημαίνει ότι δε μειώνει δραματικά την ποιότητα ζωής του πάσχοντα. Οι ασθενείς συχνά περιγράφουν τον ίλιγγο και τη ζάλη με συμπτώματα που μπορεί να μην έχουν πάντα απόλυτη σχέση με τη διαταραχή της ισορροπίας. Ως ίλιγγο ορίζουμε το αίσθημα της περιστροφής του περιβάλλοντος γύρω από τον άρρωστο ή της περιστροφής του αρρώστου γύρω από το περιβάλλον. Ο ίλιγγος στην πλειοψηφία των περιπτώσεων παραπέμπει σε διαταραχές του λαβύρινθου του ωτός και των κεντρικότερων νευρικών δομών που συνδέονται με αυτόν. Αντίθετα, η ζάλη είναι ευρύτερη έννοια, που περιλαμβάνει συνήθως διαταραχή της ισορροπίας ή αστάθεια, χωρίς τη συμμετοχή αισθήματος περιστροφής, και οφείλεται, κάποιες φορές μόνο, σε παθήσεις του έσω ωτός. Αυχενικό σύνδρομο Όταν μιλάμε για αυχενικό σύνδρομο δεν αναφερόμαστε σε συγκεκριμένη πάθηση αλλά σε διάφορα συμπτώματα που συγκεντρώνονται στην περιοχή του αυχένα δυσκαμψία, νευραλγία, ζαλάδες, πονοκέφαλος κ.α. Διαταραχή ύπνου Οι διαταραχές του ύπνου αφορούν το σύνολο των ηλικιακών ομάδων και εκδηλώνονται κλινικά κυρίως με: • έντονο ροχαλητό και διακοπές της αναπνοής κατά τον ύπνο • υπνηλία κατά την ημέρα και εύκολη κόπωση • δυσκολία στην έναρξη ή διατήρηση του ύπνου • πρώιμη αφύπνιση • παθολογική συμπεριφορά στον ύπνο όπως υπνοβασία, παραμιλητό, σπασμοί, βίαιη συμπεριφορά που σχετίζεται με το όνειρο κλπ Ναρκοληψία Η ναρκοληψία είναι μια νευρολογική διαταραχή, η οποία επηρεάζει βαρύτατα τον έλεγχο του ύπνου και της εγρήγορσης. Οι άνθρωποι με ναρκοληψία βιώνουν υπερβολική ημερήσια υπνηλία και ανεξέλεγκτα επεισόδια ύπνου κατά τη διάρκεια της ημέρας, παρά τις επαρκείς ώρες ύπνου. Αυτές οι απότομες «επιθέσεις» ύπνου μπορεί να συμβαίνουν κατά τη διάρκεια κάθε είδους δραστηριότητας – ακόμη και σε εκείνες που κάποιος πρέπει οπωσδήποτε να είναι σε πλήρη εγρήγορση π.χ. στην οδήγηση. Συνδρομο ανησυχων ακρων-νευροπαθειων Το Σύνδρομο Ανήσυχων Άκρων (Restless legs syndrome – RLS) αποτελεί μία κατάσταση κατά την οποία ο ασθενής νιώθει μια ακαταμάχητη ανάγκη να κινήσει τα πόδια του. Το 5-10% του γενικού πληθυσμού εμφανίζει RLS. Οι άνθρωποι με RLS περιγράφουν κάποιες φορές ένα απροσδιόριστο ή δυσκολο να περιγραφεί δυσάρεστο αίσθημα στα πόδια τους, που μπορεί να είναι ένα επώδυνο αίσθημα έντασης, ή/και σαν κάτι να τσιμπάει, να καίει ή να περπατάει βαθιά μέσα στα πόδια τους. Τα συμπτώματα χαρακτηριστικά χειροτερεύουν το απόγευμα και κατά τη διάρκεια της νύχτας, οδηγώντας έτσι σε προβλήματα στον ύπνο, ενώ μπορεί να εκδηλωθούν και κατά τη διάρκεια της ημέρας, ιδίως μετά από παραμονή στην καθιστή θέση για μεγάλο χρονικό διάστημα. Μπορεί να αφορούν το ένα πόδι, ή εναλλάξ ή ταυτόχρονα ακόμα και τα δύο πόδια. Το χαρακτηριστικό είναι ότι το αίσθημα αυτό ανακουφίζεται όταν ο ασθενής σηκωθεί και περπατήσει.

Η ινομυαλγία είναι ένα σύνδρομο που χαρακτηρίζεται από διάχυτο μυοσκελετικό πόνο, διάχυτη ευαισθησία αλλά και άλλα γενικά συμπτώματα όπως διαταραχή του ύπνου και του συναισθήματος. Η λέξη είναι σύνθετη από το ινο- (ινώδης ιστός) και -μυαλγία (πόνος στους μυς). Χαρακτηρίζεται ως σύνδρομο και όχι σαν νόσος. Νόσος είναι μια ιατρική κατάσταση με ειδική αιτία ή αιτίες και αναγνωρίσιμα σημεία και συμπτώματα. Αντίθετα, σύνδρομο χαρακτηρίζεται ένα σύνολο συμπτωμάτων και σημείων καθώς και ιατρικών προβλημάτων που συμβαίνουν μαζί, αλλά δεν έχουν συγκεκριμένη αναγνωρίσιμη αιτία. Παρά το ότι σχετίζεται με τα ρευματικά νοσήματα, δεν είναι αμιγώς αρθρίτιδα διότι δεν παρατηρείται φλεγμονή ή βλάβη στις αρθρώσεις. Ωστόσο, μπορεί να προκαλέσει έντονο πόνο και κόπωση και να διαταράξει την καθημερινότητα ενός ατόμου.

Νευραλγία τριδύμου H νευραλγία τριδύμου είναι ένα σύνδρομο χρόνιου νευροπαθητικού πόνου του προσώπου και οφείλεται σε προσβολή του τριδύμου νεύρου. Προσβάλλει κυρίως άτομα ηλικίας 50-70 ετών, εκ των οποίων το 60% είναι γυναίκες. Το τρίδυμο νεύρο είναι το πέμπτο κρανιακό νεύρο και είναι μεικτό νεύρο, δηλαδή νευρώνει αισθητικά το μεγαλύτερο μέρος του προσώπου αλλά παρέχει και κινητική νεύρωση στους μασητήρες. Χωρίζεται σε τρεις κλάδους, τον οφθαλμικό, τον άνω γναθιαίο και τον κάτω γναθιαίο, οι οποίοι κατανέμονται στην περιοχή του προσώπου. Η νευραλγία τριδύμου είναι ένα επώδυνο σύνδρομο αγνώστου αιτιολογίας. Η πιθανότερη αιτία θεωρείται η συμπίεση του τριδύμου νεύρου από κάποιο μείζον αγγείο με το οποίο βρίσκεται σε γειτνίαση. Συνήθως πρόκειται για την άνω παρεγκεφαλιδική αρτηρία, αλλά ορισμένες φορές εμπλέκονται στην παθογένεση του συνδρόμου η οπίσθια άνω και κάτω παρεγκεφαλιδική καθώς και η σπονδυλική αρτηρία. Ραιβοκράνου Η νόσος του σπαστικού ραιβόκρανου οφείλεται σε δυσλειτουργία ειδικών νευρωνικών κέντρων του εγκεφάλου, τα συμπτώματα όμως παρουσιάζονται μόνον στους μύες που καθορίζουν την θέση της κεφαλής στον χώρο. Η συχνότητα της νόσου είναι περίπου 3 άτομα σε κάθε 10.000 πληθυσμού. Στην χώρα μας υπολογίζεται ότι με βάση τον πληθυσμό (~ 11.000.000) θα πάσχουν ~ 3.300 άτομα. Μεθερπετική νευραλγία Η μεθερπητική νευραλγία είναι ένα σύνδρομο χρόνιου περιφερικού νευροπαθητικού πόνου και οφείλεται σε νευρική βλάβη που προκαλείται από τον ερπητοϊό-3 (HHV-3), γνωστός και ως ζωστήρας ιός της ανεμοβλογιάς (VZV). Ο ιός της ανεμοβλογιάς, εφόσον ο ασθενής νοσήσει μία φορά και ιαθεί, παραμένει στα γάγγλια των νεύρων και δύναται να αναζωπυρωθεί. Εκδηλώνεται με φυσαλιδώδες ερυθηματώδες εξάνθημα με έντονο κνησμό και πόνο. Σε ένα ποσοστό 10-15% των ασθενών με έρπητα ζωστήρα εμφανίζεται ως επιπλοκή η μεθερπητική νευραλγία, δηλαδή πόνος ή ανώμαλες αισθήσεις με δερμοτομιακή κατανομή που επιμένουν 120 ημέρες μετά την υποχώρηση του εξανθήματος. Σε ποσοστό 9% των ασθενών ο πόνος μπορεί να επιμείνει και πέραν του έτους, περιορίζοντας σε μεγάλο βαθμό την ποιότητα ζωής του ασθενούς. Οι περιοχές του σώματος όπου συχνότερα εμφανίζεται είναι ο θώρακας, η οσφυοϊερά χώρα, ο αυχένας και η περιοχή κατανομής του τρίδυμου νεύρου. Νευροπαθητικό άλγος Ο νευροπαθητικός πόνος είναι μια από τις πιο συχνές μορφές χρόνιου πόνου. Η συχνότητα που εμφανίζεται στον γενικό πληθυσμό κυμαίνεται από 3,3% έως 8,2%.Περίπου το 60% των Ευρωπαίων αγνοούν την ύπαρξη του, παρά το ότι υποφέρουν από τον πόνο αυτό. Το είδος του πόνου αυτού προέρχεται από οργανική βλάβη ή δυσλειτουργία του νευρικού ιστού και μεταφέρεται κεντρικά με την ίδια νευρική οδό όπως και ο αλγαισθητικός (nociceptive) πόνος. Έχει χαρακτηριστική κλινική εικόνα και δικούς του παθοφυσιολογικούς μηχανισμούς, που τον ορίζουν σε ξεχωριστή νοσολογική οντότητα. Σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα Το σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα είναι μια πάθηση στην οποία πιέζεται το μέσο νεύρο στον καρπό, με αποτέλεσμα ο ασθενής να έχει μούδιασμα, πόνο και σε προχωρημένο στάδιο, αδυναμία στο χέρι. Το σύνδρομο εντείνεται από τις επαναλαμβανόμενες καθημερινές κινήσεις του καρπού πχ σε χρήστες ηλεκτρονικού υπολογιστή. Σε σπάνιες περιπτώσεις μπορεί να οφείλεται σε παθήσεις όπως ρευματοειδής αρθρίτιδα, υποθυρεοειδισμός κλπ. Η αντιμετώπιση είναι κατ’ αρχήν συντηρητική, με ξεκούραση, νάρθηκα και φαρμακευτική αγωγή. Σε επίμονες περιπτώσεις, το σύνδρομο αντιμετωπίζεται εύκολα, με τη νευροχειρουργική επέμβαση αποσυμπίεσης του μέσου νεύρου η οποία γίνεται με τοπική αναισθησία. Σύνδρομο θωρακικής εξόδου το σύνδρομο θωρακικής εξόδου οφείλεται σε συμπίεση των υποκλείδιων αγγείων και νεύρων του βραχιονίου πλέγματος στην περιοχή του άνω θωρακικού στομίου. Παρατηρείται συνήθως σε μεσήλικες γυναίκες και συχνά σε νέους και σωματικά δραστήριους άρρενες ηλικίας 15-40 ετών και εξαιρετικά σπάνια στα παιδιά. Οι νευραγγειακοί σχηματισμοί των άνω άκρων μπορεί να συμπιεσθούν από διάφορους ανατομικούς σχηματισμούς, π.χ. οστά (αυχενική πλευρά, επιμήκης εγκάρσια απόφυση του Α7, ανώμαλη πρώτη πλευρά, οστεοαρθρίτιδα), μύες (σκαληνός), κακώσεις (αιμάτωμα αυχένα, παρεκτόπιση οστού), ινώδεις ταινίες (συγγενείς και επίκτητες) ή νεοπλάσματα.